Filmvoorstelling woensdag 02 juli 2008

Poster ontworpen door Kimberly Watamalejo

Universiteit heeft behoefte aan uitbreiding (de Ware Tijd - 16/06/08)

Paramaribo - De Anton de Kom universiteit van Suriname (Adeksur) heeft dringend behoefte aan ongeveer zes collegezalen, meer fulltime docenten en docentenkamers.

Door de jaarlijkse groei van het aantal studenten hebben de faculteitsleidingen bij het bestuur aangeklopt om hier werk van te maken. Het inschrijfgeld dat jaarlijks wordt betaald is niet toereikend om grote veranderingen te plegen. Om effectief colleges te kunnen volgen willen de faculteitsleidingen af van de grote groepen in een zaal. Jaarlijks noteert de universiteit ruim 150 nieuwe inschrijvingen.

Vooral bij de studierichtingen rechten, economie en public administration loopt het storm, zegt de waarnemend-voorzitter van het universiteitsbestuur Allan Li Fo Sjoe aan de Ware Tijd. Er is een norm gesteld van gemiddeld 50 studenten per collegezaal. Door gebrek hieraan en fulltime docenten wordt er college gevolgd met 150 man. "Dit is niet te doen. In kleinere groepen colleges volgen verhoogt ook het rendement", merkt hij op. Plannen die er lagen om te bouwen zijn door gebrek aan financiële middelen aangehouden. Zuchtend zegt Li Fo Sjoe dat het een grote vraag is waar de middelen vandaan zullen worden gehaald.

In 2000 telde de universiteit minder dan 3000 studenten. Dit is aangegroeid tot 3600. Voor elke docent die er wordt aangetrokken moet de leiding een computer aanschaffen en een kamer met telefoon en internetfaciliteiten inrichten. De universiteit wil zoveel mogelijk werken met fulltime docenten, vanwege de betrokkenheid met de studenten. Li Fo Sjoe haast zich erbij om te zeggen dat de parttime docenten een goede job doen, maar dat de betrokkenheid met de studenten vaak wordt gemist. Aan de universiteit zijn er ongeveer 260 docenten verbonden waarvan zeker de helft deeltijds is. Ontevreden is Li Fo Sjoe niet over het aantal studenten dat jaarlijks de universiteit verlaat. Volgend week ontvangen meer dan 100 hun bul.

- Filia Enser

AdeK heeft slechts twee full-time bouwkunde docenten.

VSH Groep boekt minder winst 2007 - Staalmaatschappij presteert slecht (de Ware Tijd - 16/06/08)

Paramaribo - De NV Verenigde Surinaamse Holdingmaatschappij (VSH) heeft voor het boekjaar 2007 een winst na belastingen geboekt van SRD 3.154.813,-.

Het totaal inkomen bedroeg SRD 19.203.513,- Aandeelhouders krijgen hieruit een totaal dividend uitgekeerd van SRD 938.600,-. In 2006 bedroeg de winst nog SRD 3.346.287,-, maar dan was totaal inkomen iets minder, SRD 18.686.974,- . Dit betekent dat de winst over 2007 ten opzichte van 2006 met zes procent is gedaald.

“Ondanks de gunstige economische condities in Suriname is de VSH niet in staat geweest om vooruitgang te boeken in haar inkomsten, zoals dat de vorige jaren wel is gebeurd,” staat in het laatste jaarverslag, waaraan de aandeelhouders de vorige week hun goedkeuring hebben gegeven.

De bedrijven Shipping en Trading hebben het best gescoord, terwijl de rest van de zusterbedrijven beneden verwachting heeft gepresteerd. “In feite heeft de staalmaatschappij een substantieel verlies geleden, aan de ene kant veroorzaakt door onvoldoende bestellingen in het eerste kwartaal en daarna door de snelle prijsstijging van ruwe materialen en afschrijvingen van het inventaris,” staat op pagina 9 van het jaarverslag.

VSH Shipping heeft in 2007 ruim SRD 6.665.000,- verdiend, dat is een toename van 7,1 procent ten opzichte van het jaar daarvoor; toen werd ‘maar’ SRD 6.211.000,- omgezet. Ook de cargo-afhandeling is vanuit Amerika met 51 procent toegenomen. Een oorzaak hiervoor is dat door de dure euro handelaren hun producten in de US dollarzône – de Verenigde Staten, Azië en Brazilië – zijn gaan aanschaffen.

VSH Trading is vertegenwoordiger van Canon kantoorapparatuur en distributeur van Red Wings en Worx The Company industrieschoenen. Deze bedrijfstak zag haar inkomen met vijftien procent toenemen; was het in 2006 nog SRD 1.749.000,-, een jaar daarna steeg het naar SRD 2.017.000,-

De Margarine & Vettenfabriek heeft aan de inkomstenzijde een marginale vooruitgang geboekt. In 2007 is SRD 3.789.000,- verdiend, terwijl dat een jaar daarvoor SRD 33.000 minder was. In een poging de productiekosten verder omlaag te brengen, is overgestapt naar de goedkopere heavy vacuum gas oil. Maar voor 2008 staat op programma de overschakeling naar bio-diesel, verkregen uit verwerkte en gebruikte vetten en oliën.

Het zwarte schaap voor de groep is de VSH Staalmaatschappij, omdat de inkomsten met zeker 65 procent omlaag zijn gegaan. In 2006 telde de kassa nog SRD 4.923.000,- terwijl het afgelopen boekjaar dat drastisch omlaag is gegaan naar SRD 2.981.000,-. Er is een verlies geleden van SRD 1.547.000,-. Om dit segment weer op rails te brengen en gezond te maken, heeft de VSH besloten de leiding van dit bedrijf te vervangen en is Kathleen Lieuw Kie Song aangesteld. De VSH is een conglomeraat van tien bedrijven, waarvan er negen in Suriname opereren en één in Amerika.

Surinaams houtbedrijf schrijft geschiedenis (de Ware Tijd - 13/06/2008)

PARAMARIBO/TIBITI - Suma Lumber Company NV (SLC) heeft geschiedenis geschreven door als eerste houtproducent van Suriname gecertificeerd te worden voor duurzame houtexploitatie.

SLC is het eerste en enige bedrijf in Suriname met het prestigieuze FSC Forest Management certificaat, welke uitgereikt wordt door de internationale Raad van Duurzaam Bosbeheer die een label uitvaardigt voor ecologisch-, economisch- en sociaal verantwoord bosbeheer.Hiervan maakt het World Wildlife Funds Guianas (WWF) kantoor in Suriname melding in een persbericht. Het WWF-kantoor noemt de prestatie van SLC een “nationale mijlpaal” welke Suriname op de kaart zet als natie die het voortbestaan van zijn regenwouden serieus neemt. Suma Lumber heeft een aantal concessies rond de Tibiti-rivier van in totaal ca 70.000 hectare.

Sinds 1999 wordt op professionele en verantwoorde wijze de nationale en internationale markt voorzien van houtproducten. Echter, werd de daadwerkelijke stap naar de certificering van de houtwinningsaktiviteiten in 2004 gezet toen er in samenwerking met het WWF Guianas, die als co-sponsor optrad, een master plan ontworpen werd om dit traject in alle facetten uit te voeren. Het bedrijf richt zich met zijn verantwoorde houtkap op het produceren van rondhout en nat gezaagd hout voor de exportmarkt.

Het Nederlandse Control Union Certifications, geaccrediteerd door FSC, heeft de evaluatie van het bedrijf uitgevoerd en vastgesteld dat het beantwoordt aan de hoge eisen van duurzaam bosbeheer van het FSC. Op deze basis werd het eerste FSC-certificaat voor Suriname toegekend op 6 juni, 2008 aan het bedrijf Suma Lumber NV. Suma Lumber heeft inmiddels ook een Europese verkoopmaatschappij opgericht die de export verkoop onder haar hoede heeft.

De heer E. Boerenveen, oprichter van de onderneming, ziet de recente ontwikkelingen als een gigantische stap in de goede richting. “Het bedrijf kan zich nu wereldwijd meten met alle professionele spelers in de bosbouw “. “Het is een kroon op het werk na ca. 10 jaar investeren en voorbereiden.”

Registreren bij Volkshuisvesting: een aanzet tot de oplossing van woningnood (de Ware Tijd - 12/06/2008)

Het lijkt wel alsof er geen eind komt aan de woningnood in Suriname. Overal waar je komt wordt geklaagd. Maar geen wonder; als het kopen van een stuk grond al onbetaalbaar is, hoe staat het dan met het bouwen van een huis?

Zelfs Centrale Bank president André Telting bevestigt dat je geen grond kunt kopen met de srd, en dus zeker ook geen huis. Maar niet voor niets is er een ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, waaronder de Stichting Volkshuisvesting Suriname ressorteert.

Door de woningcommissie van 1910 werd volkshuisvesting omschreven als: ‘Het verschaffen aan het volk van woningen voldoende aan redelijke eisen van hygiëne en comfort, voor een prijs gelegen binnen zijn betaalkracht’. Omdat het in die tijd treurig gesteld was met de volkshuisvesting, is op 6 maart 1951 de Stichting Volkshuisvesting Suriname (SVS) opgericht. Deze Stichting heeft als doel de verbetering van de volkshuisvesting door realisatie van voldoende woongelegenheid, om te voorzien in de behoefte van de Surinaamse gemeenschap. In Beekhuizen en Zorg en Hoop werd een begin gemaakt met de bouw van de eerste volkswoningen.

De woningen, opgetrokken in hout, steen of een combinatie daarvan, werden te koop, te huur of in huurkoop aangeboden. We staan er misschien niet bij stil, maar door de jaren heen zijn er enkele duizenden volkswoningen gebouw. Je komt ze overal tegen. Op Zorg en Hoop, Welgelegen, Geyersvlijt, Flora, Kasabaholo, Tourtonne V, Mattonshoop, Tammenga, Hanna’s Lust, Beekhuizen, Ma Retraite, Balona en Latour.

Een huurovereenkomst wordt voor onbepaalde tijd met de Stichting Volkshuisvesting aangegaan. Dat betekent dat de huurder nooit uit huis wordt gezet, mits de huurder zich niet aan de overeenkomst houdt natuurlijk, waaronder het vlot betalen van het huurbedrag. Dus géén problemen met de huisbaas, die ineens zijn woning terug wil. De hoogste huren voor woningen met een oud bouwjaar bedragen nu srd 170,-. De huur van de woningen die in 2004 zijn gebouwd, bedraagt srd 350,- voor een driekamerwoning. Met deze tarieven is de overheid de goedkoopste huisbaas in Suriname, dus is het beslist de moeite waard om via Sociale Zaken aan een dak boven het hoofd komen.

Na 1986 zijn niet zoveel woningen meer gebouwd. De Burgeroorlog heeft hiertoe bijgedragen. “Het had tot gevolg dat veel mensen gedwongen naar de stad kwamen, geen huisvesting hadden en tot kraken van overheidswoningen zijn overgegaan”, legt Gilbert Powel, hoofd van het secretariaat van SVS uit. “Hierdoor is elk daaropvolgend initiatief van de overheid, door het blijvend kraken van de woningen, belemmerd. Dit heeft ervoor gezorgd, dat vele woningen niet zijn afgebouwd.” Maar vanaf dit jaar zal er weer op grote schaal gebouwd worden. Ruim 311 woningen zullen op het project Tout Lui Faut verrijzen, waarvan 200 woningen uit een schenking van de Volksrepubliek China aan Suriname voortvloeien.

Volgens Powel ligt het niet bouwen van woningen ook aan het gebrek aan bebouwbare grond. Ook de SVS moet eerst grond toegewezen hebben gekregen, voordat zij kan bouwen. “Vanaf 2000 is de stichting uit eigen middelen begonnen koopwoningen te bouwen op de openstaande percelen die zij had. De doelgroep is dan wel niet de meest sociaal zwakkeren, maar mensen die een beetje meer kunnen opbrengen.” De woningen zijn tegen de kostprijs verkocht en de grond is gratis gegeven. Zo zijn zeker vijf lotto-winnaars aan een woning gekomen. De stichting heeft weer kavels aangevraagd. Zo gauw zij deze krijgt, gaat zij weer door met de bouw.

Volkshuisvesting gaat wel volgens een ander systeem werken. “Het was eerder zo dat de overheid kavels ter beschikking stelde voor Volkshuisvesting. Maar het stond niet op onze naam. Nu wordt het grondhuurrecht vooruitlopend op de bouw bij het ministerie van RGB aangevraagd. Het grondhuurrecht maakt de grond verhypothekeerbaar. Hierna vindt de toewijzing plaats. De toegewezene wordt dan doorverwezen naar de aannemer waarmee wij werken. Hier kiest hij naar zijn financiële mogelijkheden een huis uit. De stichting stelt de grond dan ter beschikking van die persoon om, indien nodig, een hypotheek via last en volmacht te vestigen.”

Dus iemand die geen eigen grond heeft, maar wel voldoende middelen om een hypotheeklening af te lossen, komt op deze manier toch aan een woning. Die kan met het perceel als onderpand in aanmerking komen voor de 7% hypotheeklening. Op Sophia’s Lust worden nu vijf woningen via deze constructie gebouwd. Het is een proefproject. Het ligt in de bedoeling dat er nog twaalf woningen op dat project gebouwd worden. De kosten die de Stichting maakt voor het bouwrijp maken van de kavel en het aanleggen van wegen, worden wel op de koper verhaald. “Maar voor de grond betaalt men niet.”

Om in aanmerking te komen voor een volkswoning moet je in ieder geval geregistreerd zijn. Ik hoor lezers al klagen dat er al 10.000 of meer voor zijn, dus waarom die moeite? De toewijzing gebeurt echter niet naar volgnummer, maar volgens bepaalde criteria. Wie zich bij wijze van spreken pas heeft ingeschreven, kan evengoed op korte termijn een huis toegewezen krijgen. Velen hebben zich ooit geregistreerd en gaan ervan uit dat ze op basis van de tijdsduur in aanmerking zullen komen. Mensen van vóór 1998 moeten zich sowieso her-registreren. “Het registratie bestand is vrij log. Er zijn mensen die wel 20 jaar geregistreerd zijn. En er zijn geregistreerden die in de tussentijd door eigen inzet al een huis hebben.” Het is dus belangrijk dat men zich laat her-registreren, omdat het salaris dat men toen opgaf, misschien intussen is verhoogd. Het kunnen betalen van de huur is een criterium, en daaraan moet men voldoen.

Ben je van plan een woning aan te vragen bij de Stichting, houd er dan rekening mee dat je een uittreksel uit het bevolkingsregister nodig hebt, een gezinsuittreksel en eventueel één van de medebewoners, een werkgeversverklaring, laatste loonslip en je identiteitskaart.

- Afra Accord

OW treedt op bij herbouw Family Store (de Ware Tijd - 06/06/08)

Paramaribo - Het ministerie van Openbare Werken heeft woensdagmiddag opgetreden tegen de herbouw van de winkelzaak Family Store aan de Zwartenhovenbrugstraat.

Volgens een OW-opzichter had de aannemer buiten de geldende bouwregels de grens met het aanliggende pand te smal ingecalculeerd. Echter kon het Adviesbureau voor Architectuur en Constructie (AAC) die door pandeigenaar Antoine Frangie was ingehuurd, aantonen dat in de verstrekte bouwvergunning een grens van nul meter was goedgekeurd. Uit eigen beweging had hij een afstand van 65 centimeter aangehouden.

AAC dreigde met een rechtszaak om de schade die geleden is door het optreden van OW te verhalen op de Staat. Terwijl het zwaar materieel van Kuldipsingh met betonspecie voor het stortwerk voor de fundering stond te wachten probeerde aannemer Mungra de bouwopzichter tot andere gedachten te brengen. Hij persisteerde bij de afstanden die in de vergunning waren aangegeven. “Opdracht is: er mogen geen activiteiten plaatsvinden”, hield de opzichter vooralsnog het been stijf. De aannemer voerde aan dat de werkzaamheden reeds waren gepland en dat de winkeleigenaar het voornemen heeft om op 13 juni de eerstesteenlegging groots te vieren. De betonspecie met een waarde van bijkans 4.000 US dollar kan slechts een korte periode onbenut blijven staan.

“Als ik niet kan storten, dump ik het beton voor OW of op de Keizerstraat”, dreigde de geïrriteerde Mungra. De hulp van politie Keizerstraat werd ingeroepen om de werkzaamheden stop te zetten. De OW-functionaris gaf aan dat de opdracht van ‘hogere hand' is gekomen. ‘Hogere hand' bleek later directeur Bouwkundige Werken Ewald Gerad, die nota bene de vergunning zelf had getekend. De opzichter wees erop dat de afstand tussen de gebouwen minstens tachtig centimeter moet zijn.

Na veel praten en telefonisch overleg stemde Gerad uiteindelijk toe dat het stortwerk van de binnenfundering kon worden gepleegd. De fundering voor de buitenmuren van het op te zetten gebouw zal worden aangepakt als de aannemer en het ministerie in een later stadium overeenstemming bereiken over de afstand met de buren.

- Fenny Zandgrond

Document rehabilitatie Palmentuin ondertekend (de Ware Tijd - 06/06/08)

Paramaribo - Het Vlaamse Unesco Trustfonds stelt 267.300 US dollar beschikbaar voor de rehabilitatie van de Palmentuin in de historische binnenstad van Paramaribo.

Woensdag werd daartoe een uitvoeringsdocument ondertekend door Edwin Wolf, minister van Onderwijs en Volksontwikkeling, en Ron Van Oers, programmaspecialist bij Unesco. Stephen Fokké, directeur van de stichting Gebouwd Erfgoed Suriname, en Stanley Sidoel, directeur van het directoraat Cultuur, waren eveneens aanwezig op de ondertekening in de Palmentuin.

Suriname heeft twee gebieden op de werelderfgoedlijst van Unesco (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization); de historische binnenstad van Paramaribo en het Natuurpark van Centraal Suriname. Binnen die historische binnenstad valt ook de Palmentuin, met zijn honderden koningspalmen. “Enkele jaren geleden gaf de Vlaamse overheid al te kennen dat ze de intentie had om bij te dragen tot de bescherming van de historische binnenstad van Paramaribo”, vertelt Fokké. “Uiteindelijk werd er besloten om het vrijgestelde bedrag te besteden aan de rehabilitatie en de verjonging van de Palmentuin.”

“Verschillende overheden hebben een Trustfonds voor Unesco. Deze fondsen maken het mogelijk om projecten te financieren. Dit initiatief kadert in het managementplan om het erfgoed in Suriname te beschermen”, zegt Van Oers. “Dit project is mogelijk gemaakt door het Trustfonds van de Vlaamse overheid, maar onder andere Nederland en Italië beschikken ook over een dergelijk fonds. Suriname heeft al twee gebieden op de werelderfgoedlijst die beschermd moeten worden en hopelijk komt daar binnenkort de Jodensavanne nog bij.”

Herman Van Den Bossche, erfgoedonderzoeker van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed, hoopt dat het project tegen 2009 kan worden gerealiseerd. “We zijn erg blij dat we vanuit Vlaanderen dit project kunnen ondersteunen”, zegt hij. “De Palmentuin is het groene hart van de stad en heeft een mooie biodiversiteit. Onder andere de irrigatie in de Palmentuin moet worden aangepakt. De aanwezige kanalen moeten voor een betere afvoer van het water zorgen. Ook zal er aan verjonging worden gedaan en zullen beschadigde koningspalmen worden vervangen door ongeveer vijfhonderd nieuwe palmen.”.

- Bart Vanduyver

Historische panden in verval - 'Er vallen gaten in de geschiedenis' (Parbode - juni 2008)

Feestelijke heropening hoofdkantoor Volksgezondheid (de Ware Tijd - 03/06/2008)

Paramaribo - Het hoofdkantoor van het ministerie van Volksgezondheid wordt vandaag na ongeveer 22 maanden feestelijk heropend.

Dit gebouw dateert van 1760 en maakt deel uit van de binnenstad van Paramaribo die is opgenomen op de werelderfgoedlijst van de UNESCO, de VN-organisatie voor internationale samenwerking inzake opvoeding, wetenschap en cultuur. Volgens Cliff Brathwaite, hoofd Voorlichting en Public Relations van het ministerie, verkeerde het kantoor in zeer deplorabele staat. “Door het slechte onderhoud was het hout aangevreten door termieten. Het gebouw stond bijna op instorten.”

De houten wanden op de afdelingen zijn gemoderniseerd en vervangen door glaswerk. Er zijn twee grote trappenhuizen, aan de oost-en westzijde, bijgekomen. “Wat heel belangrijk is, is dat de disciplines die wat met elkaar te doen hebben, nu bij elkaar zijn gebracht. Voor de rest zijn de werknemers ook dichterbij elkaar en het geheel oogt vriendelijker.” Volgens de hoofdvoorlichter zal ook de zolder die de afgelopen jaren nooit is gebruikt, nu als grote vergaderzaal dienen. De renovatie is betaald uit de Nederlandse verdragsmiddelen. Het lukte de Ware Tijd niet om de totale kosten te achterhalen. De werkzaamheden zijn uitgevoerd door de aannemer Soekroella.

- Erna Aviankoi

JAP Luchthaven groeipool voor Para (de Ware Tijd - 02/06/2008)

Paramaribo - Wie 20 jaar is weggeweest en na oktober via de Johan Adolf Pengel internationale luchthaven weer in Suriname aankomt, zal aangenaam verrast worden. Want dan moet de eerste fase van de compleet nieuwe en hypermoderne aankomst- en vertrekhal met een prijskaartje van zeker een 20 miljoen US dollars een feit zijn.

Veel glas, aluminium, centrale koeling, camerasurveillance, goed opgeleid personeel en meer dan 14000 vierkante meter aan oppervlakte moet aankomende en vertrekkende reizigers een blijvend goede indruk geven. Immers de muren hebben geen drukke, maar zachte warme kleuren.

Directeur Alexander Imanuel van NV Luchthavenbeheer lijkt ver voor zijn tijd, want hij geeft met volle overtuiging aan dat de luchthaven “de groeipool van ontwikkeling voor Para zal worden.”

“Wat wij hier doen is de faciliteiten creëren voor bedrijven om in te spelen op de toerismespurt. En geloof me die gaat komen.” Nu al verplaatst een luchtvaartmaatschappij van Zorg en Hoop haar activiteiten langzaam naar Zanderij. Ook vrachtvervoerders worden geaccommodeerd bij de uitbreiding en vernieuwing van de internationale luchthaven.

In de nieuwe opzet komen typisch Surinaamse lokale bedrijven te staan, maar ook zij die vertegenwoordigers van wereldmerken zijn hebben een stekkie. Prominent zijn twee lokale banken; een particuliere en de ander van de overheid.

“Bedrijven krijgen een contract waaraan ze moeten voldoen en daarmee werken we, dus ze zullen wel het beste moeten kunnen aanbieden aan de reizigers.” Ook de food-court zal volgens internationale maatstaven worden ingericht, waarbij er plaats is voor een internationaal franchise restaurant. De koel- en vriesfaciliteit die door China is geschonken, wordt nog niet optimaal benut. Imanuel meent dat de landbouwsector in Para een rooskleurige toekomst tegemoet gaat. Hij wil ook een testlaboratorium op de luchthaven die de kwaliteit van de te exporteren agrarische producten kan testen.

Haast 95 procent van de inkomsten van de NV Luchthavenbeheer zijn uit de aeronautische activiteiten. Met het creëren van nog meer bedrijfsfaciliteiten voor ondernemers wil Imanuel die balans zien omslaan. Dat de olieprijs stijgt, laat hem niet koud, maar de directeur is nuchter. “Je reist nu toch niet met de boot? Want de hele wereld weet dat ze het hele systeem niet in elkaar zullen laten donderen.”

- Martin Redjodikromo