maandag 22 september 2008

Suriname etc

Eerste Bouw- en Woonbeurs afgeblazen (de Ware Tijd - 19/09/08)

Paramaribo - De geplande Bouw- en Woonbeurs, die gisteren zou starten in Ons Erf, is afgelast. Oorzaak is het niet nakomen van afspraken.

Ook de technische realisatie bleek onmogelijk. “De mensen die belast waren om de stands te bouwen, waren tot en met woensdagmiddag nog niet klaar,” zegt George Orie van de Bouw- en Woonkrant aan de Ware Tijd. “En de afspraak was dat die stands twee dagen vóór de opening al in orde moesten zijn, waardoor de deelnemers alle tijd hadden om die in te richten”. Het zou de eerste beurs zijn waar aanbieders van producten en diensten in de bouw- en woonsector, rechtstreeks in contact zouden kunnen treden met (potentiële) klanten.

Het besluit om de zaak af te blazen is in samenspraak met de deelnemers genomen, waarbij Pasen volgend jaar nu als tentatieve periode is geprikt. Zesendertig deelnemers, waaronder bedrijven en NGO’, hadden zich opgegeven. De organisator meldt ook dat drie bedrijven het presteerden om op woensdagmiddag aan te geven alsnog te willen meedoen aan de beurs, ondanks dat die niet doorgaat. Waarom de planning zo ver vooruit is geschoven, schrijft Orie toe aan de twee andere grote beurzen die over twee maanden door de Kamer van Koophandel en Fabrieken worden georganiseerd. Daarna volgt ook de kerstperiode. “Niet gunstig om een beurs te organiseren, Pasen lijkt geschikter, want dan is het wat rustiger. Alleen de AVD is er nog in die periode”.

Een ander doel dat de Bouw- en Woonbeurs van 2008 wil bereiken, is dat exposanten met een zo breed mogelijk aanbod van innovatieve producten en diensten op de proppen komen, die voor de trendy wooncultuur van toepassing kunnen zijn. Het gaat in deze om architectenbureaus, woninginrichters, hoveniers, nuts-, installatie- en bouwbedrijven, banken, verzekeringsmaatschappijen en fabrikanten die producten en diensten rechtstreeks aan de eindgebruiker kunnen bieden.

- Martin Redjodikromo

Lezing over ontwikkeling Surinaamse fotografie (de Ware Tijd - 19/09/08)

DEN HAAG - Fotografie in Suriname, is één van de activiteiten die de bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) in het kader van Amsterdam Wereldboekenstad organiseert.

Op donderdag 16 oktober geeft Janneke van Dijk, voormalig conservator historische fotografie van het Tropenmusem, tevens co-auteur van het boek ‘Augusta Curiel: fotografe in Suriname 1904-1937’, een lezing over de totstandkoming van dit boek.

Zij zal ook een beeld schetsen van de geschiedenis van de fotografie in Suriname vanaf 1900. Augusta en Anna Curiel waren in de eerste helft van de vorige eeuw de meest toonaangevende fotografen in Suriname. Ze waren twee ongehuwde zusters uit Paramaribo.

Zeven projecties ruimtelijke ordening binnenstad (de Ware Tijd - 19/09/08)

Paramaribo - Zeven plannen zijn geprojecteerd om de binnenstad en de Waterkant ruimtelijk te ordenen. Het gaat om gekozen strategische plekken die mogelijkheden tot ontwikkeling bieden. Het betreft ideeen van de onderzoekers Wim Debaene en Bert Claes die zijn verbonden aan de Artesis Hogeschool Antwerpen. De reflectieproducten van de onderzoekers zijn op basis van terreinverkenning, gesprekken met lokale partners en betrokken belanghebbenden, workshops en GIS-analyses. Debaene en Claes presenteerden hun werkstuk gistermorgen in hotel Krasnapolsky. De studie valt in het kader van het Stadsproject Antwerpen - Paramaribo.

Het is een samenwerking tussen de stad Antwerpen, Artesis Hogeschool, de Anton de Kom Universiteit van Suriname, het ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer, Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname en het Belgische Gissat NV. De partners streven naar realisatie van een concreet stadsproject op korte, middellange en lange termijn.

De gebieden zijn verdeeld in het Historisch hart, Winkelkerngebied, Uitgaansgebied, Culturele pool, Verkeersnetwerk, de Sommeldijcksekreek en Waterkant. Voor elke van deze gebieden is er een visie ontwikkeld en zijn de eerste inrichtingsmogelijkheden afgetast. “Belangrijk in deze plannen is de doorstroom van het verkeer, de verblijfskwaliteit en de groenstructuur”, benadrukte Claes. Debaene ziet potenties in het Neumanpad als gezellige doorsteek en de Sommeldijcksekreek waarom heen een leuk uitgaanscentrum kan worden gebouwd. In dat geval zal de Van Rooseveltkade niet meer voor het motorverkeer toegankelijk worden gemaakt.

Het gebied moet als volledige blok worden bekeken om erin te investeren vindt Debaene. In hun conceptie staan de Centrale en de Vreedzaammarkt niet in de weg van de bouwranden. “Jammer dat je niet in de Oranjetuin kan. Het biedt veel potentie. De tuin moet groen ingericht worden en tot een respectvol park gemaakt worden. Samen met theater Thalia moet het dé culturele plek worden”, zegt Debaene. Na een maand gaan de onderzoekers terug om de technische oneffenheden in het project bij te stellen. Alles bij elkaar moet het finale project volgend jaar juni af zijn.

Habitat Suriname breekt op (de Ware Tijd - 19/09/08)

Paramaribo - Habitat for Humanity, de Christelijk internationale huizenbouworganisatie, trekt zich na vier jaar, in december officieel terug uit Suriname. Het bestuur is reeds op de hoogte gesteld door het hoofdkwartier in Amerika. Bestuursvoorzitter Edwin Watston stelt dat Habitat zich nu wil concentreren op landen die door zware rampen worden getroffen en waar de woningnood het dringendst is. Suriname, dat niet langer als arm wordt gezien, krijgt wel ondersteuning indien het in erge nood komt te verkeren. Project-coördinator Iwan Haverkamp is officieel nog niet op de hoogte van het voorgenomen vertrek.

Habitat for Humanity introduceerde met de FinaTrustbank een speciale budgethypotheek voor huishoudens met inkomens tussen 450 en SRD1.000 tegen negen procent rente. Echter bestaat veel ontevredenheid hierover bij belangstellenden door de slechte kwaliteit die werd geleverd door de aannemer.

Nepotisme op het bureau werd ook zijn nekslag. De eerst zwijgzame Haverkamp, erkent nu dat de aannemer prutswerk leverde. Hij zou vaker hebben aangedrongen op de aanstelling van een controleur. Trustbank was bereid gedeeltelijk in te komen en was reeds een ervaren Natin’er gevonden die SRD 500 maandelijks wilde verdienen.

Aannemer Edwin Hoepel kwam in beeld op aanbeveling van een bankrelatie van Haverkamp. Hij bleek de enige die voor SRD 25.000 een stenen woning van 40 vierkante meter wilde bouwen. Haverkamp was wel bereid met Hoepel samen te werken die niet over een aannemersvergunning beschikte, noch stond in-geschreven bij de Kamer van Koophandel.

Via een constructie kon Hoepel aanblijven als onderaannemer met een machtiging van een gevestigd bedrijf van zijn broer. Dit systeem wordt volgens Haverkamp ook gehanteerd bij de overheid. Daar Habitat kwaliteit en duurzaamheid eiste en ook rekening werd gehouden met de gestegen bouwkosten is de bouwprijs opgetrokken van SRD 17.000 naar 25.000 per huis van 40 vierkante meter.

Om de belanghebbenden te beschermen is contractueel afgesproken de aannemer in vijf tranches te betalen; de laatste uitbetaling na de onderhoudsperiode van zes maanden.

Oktober vorig jaar vond de eerste steenlegging van zes woningen plaats. In maart dit jaar bleken de zes huizen nog niet gereed, terwijl de belanghebbenden ongedurig werden. Eind april, zou Hoepel, volgens Haverkamp hebben aangegeven in mei zover te zijn.

Een dag voor de opleverdatum oriënteerde de projectcoördinator zich nog bij de in aanbouwzijnde huizen, waar de aannemer hem verzekerde dat alles de volgende dag in orde zou zijn. Haverkamp verklaarde op 16 mei niet weggelopen te zijn uit kwaadheid op eigenaar Kathleen Sanches die haar ontevredenheid publiekelijk maakte. De situatie waarin Hoepel hem had geplaatst door slecht werk af te leveren, had hem slechts tot razernij gedreven, gaf hij aan.

Grondzoekenden Hanna's Lust tegen komst project Surpost (de Ware Tijd - 18/09/08)

Paramaribo - “Mensen moeten de vloer van hun badkamers opdrogen om slaapruimte te creëren voor hun kinderen.”

“Wij wachten al twee jaren op RGB die ons uitgifte van gronden te Hanna’s Lust had beloofd. Nu zien we dat derden gronden krijgen.” Een greep uit de klaagzang van enkele honderden bewoners van het woonproject Hanna’s Lust en omgeving. De groep toog gisteren massaal naar het regeringsgebouw om haar frustraties te ventileren over het grondbeleid van het ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer (RGB).

Zo protesteren zij tegen de komst van een woningbouwproject van Surpost (Suriname Post-kantoor) voor haar medewerkers in dezelfde omgeving. De bewoners is ter ore gekomen dat vrijdag officieel een aanvang wordt gemaakt met het project. En dat pikken zij niet. Gisteren boden zij een petitie aan vicepresident Ramdien Sardjoe.

In april 2006 kwamen bewoners van het gebied al op tegen plannen van RGB om een begraafplaats te stichten in het achterste gedeelte van bedoeld gebied. RGB-directeur Frans Kasantaroeno had, zeggen de bewoners toen beloofd, om in samenwerking met de plaatselijke vertegenwoordiging te zullen zorgen voor een oplossing van de woningnood. Nadien heeft de RGB-directeur nooit contact opgenomen met de BBBHPO. Verwoede pogingen om in contact te treden met hem mochten niet baten.

“Twee jaren verder en wij merken niets terwijl wij wel zien dat derden grote lappen grond hebben gekregen en reeds hebben omrasterd,” zegt Orpheo Lamin. Hij is voorzitter van de Organisatie voor Behartiging van de Belangen van de Bewoners van Hanna’s Lust en Omgeving , de BBBHPO. Hij zegt dat “de mensen” niet eerlijk zijn. In reactie zegt in RGB-minister Michael Jong Tjien Fa dat hij niet op de hoogte is van de beloftes die Kasan-taroeno zou hebben gedaan aan de gemeenschap twee jaren terug.

In de petitie doen de bewoners een beroep op Sardjoe om erop toe te zien dat de beloftes die twee jaren terug zijn gedaan worden nagekomen. Ook moet de uitgifte van grote lappen gronden in het gebied aan derden onmiddelijke worden stopgezet.

De bewoners vragen ook dat, zoals beloofd in hun woonomgeving een politiebureau en brandweerpost worden ge-bouwd alsook onderwijs- en recreatiecentra. In een korte reactie beloofde Sardjoe in regeringsverband te zullen nagaan wat voor de bewoners gedaan kan worden. Hij deed een beroep op BBBHPO om het pad van wet en recht te blijven bewandelen.

Stadsgezicht - Kong Ngie Tong Sang (de Ware Tijd - 18/09/08)

Een Chinese naam bestaat uit drie woorden. Maar hoe komt het dan dat Kong Ngie Tong Sang uit vier woorden bestaat? Ooit heette de Chinese vereniging Kong Ngie Tong. Kort na de oprichting van de vereniging, werd het Chinese gokspel ‘piauw’ bij wet verboden.

Maar ondanks waarschuwingen bleven de Chinezen het toch stiekem doorspelen. Toen de maat vol werd, sloot de overheid de boel af en plaatste Kong Ngie Tong op de veiling. Een rijke Chinees kocht - tot geluk van de Chinese gemeenschap – het gebouw op, en gaf het terug aan de vereniging. Sindsdien is het woord Sang erbij geplaatst; ‘sang’ betekent geboren of groeien: Kong Ngie Tong ‘is herboren’. Dat is allemaal alweer zó lang geleden, dat zelfs de ouderen de naam van de filantroop niet meer weten. Kong Ngie Tong bestaat sinds 1880 en stond eerst aan de overkant, in de buurt van restaurant Fa Tai. Een felle brand in 1995 legde het monumentale gebouw helemaal in de as. Na de restauratie in 2005 zou de vereniging nu eigenlijk Kong Ngie Tong Sang II moeten heten. Nu staan er behalve het hoofdgebouw ook een achtergedeelte waarin het bejaardenverblijf, een gymzaal, de drukkerij, het kantoor en de algemene zaal zijn ondergebracht.

Het bejaardenverblijf kan maar zes oudjes accommoderen. Vaak hebben deze minvermogenden geen familieleden hier, noch in het land van herkomst. Vroeger was reizen een hele onderneming, en niet alle Chinezen konden de terugtocht betalen. Ze bleven dan voor de rest van hun leven hier, gescheiden van hun dierbaren. Een Chinese priester gaf toen het advies om een balkonnetje te bouwen op de zolderverdie-ping, gericht op het oosten, om de stakkers de hoop te geven dat de terugtocht eens zou lukken.

Op de binnenplaats bij de ingang staan twee leeuwen die in 1987 aan de vereniging zijn geschonken. Er staat ook een borstbeeld van dr Sun Yat Sen, de grondlegger van de Republiek China. De grote tekst eronder geeft verdere uitleg. In de algemene zaal op de begane grond staat een drakenmuur die uit China is geïmporteerd. Op de tweede verdieping spelen de ouderen dagelijks het spel matjok, voor de rest komt het gebouw alleen maar op Chinees Nieuwjaar tot leven. Ook de Chinese feestdag Dag van de Republiek, op 1 oktober, wordt al jaren niet meer gevierd. Maar volgend jaar, wanneer de Republiek China 60 jaar bestaat, zal er weer flink gefeest worden in het gebouw!

- Charles Chang

Palm Village: het beloofde waar gemaakt (de Ware Tijd - 11/09/08)

Paramaribo - ‘Een plek waar ik zelf zou willen wonen’, zo beschrijft Daniëlla Lalji, directrice van de Suriname Real Estate Development Group het dorpje dat zij te Commewijne heeft gecreëerd: Palm Village.

Het mag het een succesvol project genoemd worden. ‘Omdat wij doen wat we beloven.’

Daniëlla Lalji wilde graag aan de rand van de stad wonen, op een schone, veilige plek, zonder dievenijzer. En dan het liefst op een plaats waar zij een speciale band mee heeft. Voor haar was dit Commewijne, op de voormalige plantage Belwaarde. “Ik hou echt van Commewijne”, zegt Lalji. “Voor mij is het wonen in de randstad. Het is lekker rustig, maar als je drukte wil, ben je maar 15 minuten van de stad verwijderd.”

Dus toen Lalji wist dat er een brug over de Surinamerivier zou komen, restte haar alleen de droom te verwezenlijken. Acht jaar later zegt ze met trots hierin geslaagd te zijn. Een blik op de kaarten die het verkavelingsproject van ruim 120 hectare illustreren, laat zien dat in de eerste vijf wijken ruim 75 procent van de percelen verkocht zijn.

Volgens haar heeft de marketing hiertoe bijgedragen. De reclame van de jongeman die liever in een perceel dan een auto investeert en de jonge dame die laat zien dat een droom geen droom hoeft te blijven, hebben er in geresulteerd dat zij binnen een jaar tijd ook 75 procent van Palm Grove hebben kunnen verkopen. Wat volgens Lalji ook heeft bijgedragen tot het succes, is hun transparante bedrijfsvoering.

Voor Lalji was het allerbelangrijkste dat zij zouden doen wat ze de klant hadden beloofd. “En dat hebben wij gedaan.”

Als alles naar wens verloopt en de weergoden meewerken, moet het project in 2010 volledig zijn afgerond, en moeten alle met klanten gemaakte afspraken zijn nagekomen. “Dit jaar hebben we niet veel kunnen doen, omdat het zoveel geregend heeft. Hierdoor was de bodem erg verzadigd, waardoor de graafwerkzaamheden werden bemoeilijkt.”

Het dorp bestaat uit acht wijken, waar ongeveer 3.500 mensen kunnen wonen. De percelen worden vanaf een grootte van 500 vierkante meter verkocht. Om nog meer klanten een aangenaam woongenot te kunnen bieden, zijn er naast de eerste vijf wijken ook Palm Island en Palm Canal bij gekomen. De laatste is een klein, maar volgens Lalji zeer uniek project met slechts zestig percelen. “Het is een privé-project met een aparte ingang. Als je ervoor kiest daar te wonen, moet dat echt een bewuste keus zijn.”

Ook de rest van het project kom je niet in alvorens de wacht te zijn gepasseerd. Zo proberen zij de veiligheid van de inwoners te garanderen. Scholen zal je op het project niet tegenkomen en ook geen talloze winkels, daar blijkt volgens Lalji geen behoefte aan te zijn. Waar de klanten wel om vragen, zijn recreatiemogelijkheden en diensten als medische zorg. Volgens Lalji is het project bedoeld om het leef- en woongenot te vergroten, en je kinderen op een veilige en rustige plek op te voeden.

Volgens Lalji biedt Palm Village een prachtige ongerepte omgeving, naast de meren die zij hebben aangelegd. “Die meren zijn er trouwens niet alleen omdat het mooi is, maar ook voor de berging van overtollig water. Om het droogstaan van het project te kunnen garanderen, zijn naast de meren ook twee sluizen aangelegd. Wij hebben alleen in het meer al een bergingscapaciteit van 300.000 liter water. En de sluizen hebben een capaciteit om bijna 450 hectare droog te leggen.”

Wat wonen op Palm Village ook ‘anders’ maakt, is het feit dat je je aan strenge regels zal moeten onderwerpen en lid moet zijn van de vereniging van huiseigenaren, om het onderhoud te waarborgen. Ook is van tevoren bepaald hoe groot je huis mag zijn, en dat je niet meer dan één huis op je perceel mag bouwen. “Over deze regels is goed over nagedacht”, verzekert Lalji. De keuze om in dit dorp te wonen, en deelgenoot van die gemeenschap te worden, moet dus een bewuste zijn.

Was het de eerste paar jaar zo dat overwegend Nederlanders er een perceel kochten, de reclame en de samenwerking met de DSB hebben er toe bijgedragen dat nu ook veel ingezetenen een stukje terrein op het project bezitten. Het project is volgens Lalji beslist niet alleen voor welgestelde burgers. “Daarom hebben we ook die 100 procent financiering geïntroduceerd, om de drempel te verlagen.

En als ik naar onze prijzen kijk en ik die vergelijk, zijn onze percelen, gezien wat wij beloven, echt niet duur.”

Lalji is zeer tevreden over haar project. Ze zegt vol zelfvertrouwen geen concurrent te hebben. “Om met ons te kunnen concurreren, moet je min of meer hetzelfde bieden. En dat heb ik tot op heden nog niet gezien.”

- Afra Accord