Lachmidath Baboelal, Prof van Nickerie (de Ware Tijd - 17/04/08)

Paramaribo - Lachmidath Baboelal, meer bekend als Prof, was een zeer bekende aannemer van Nickerie. Vele stijlvolle woningen in het rijstdistrict komen van zijn hand.

Ze zijn nog steeds stille getuigen van kwaliteit en bouwmeesterschap, afkomstig van een districtsjongen, die een genie bleek te zijn. Lachmidath had maar net de lagere school doorlopen, maar was in staat om fraaie houten woningen en betonnen bouwwerken op te zetten.
Prof heeft zijn bijdrage geleverd om Nickerie een modern stadbeeld te geven.

Baboelal was geboren op 27 maart 1933 Nickerie. Hij kwam uit een gezin van vijf kinderen, twee zusters en drie broers. Zijn ouders waren gescheiden, dus woonde hij bij zijn oma en opa. Al op jonge leeftijd moest hij na schooltijd werken als sjouwer. Met zijn verdiende geld, kon hij bijdragen in zijn onderhoud. Hij was knap op school, dus kon hij zonder veel moeite de achtste klas van de langere school bereiken. Al op school kreeg hij de bijnaam Prof. Er kwam een eind aan zijn scholing, omdat verder leren toen alleen in Paramaribo kon en geld kostte. Gesprekken die de schoolleiding met de familie voerde, om hem op school in Paramaribo te zetten, mochten niet baten.

Leergierig als hij was, leerde hij, toen hij 20 jaar oud was, timmeren bij een timmerman. Op zijn 22ste jaar, begon hij al zelf opdrachten uitvoeren. Het was een kwestie van tijd, Lachmidath kreeg de ene opdracht na de andere om huizen op te zetten. Hij raakte bekend, en zijn bijnaam Prof kreeg een extra dimensie.

"Hij was maar net 22 jaar toen wij met elkaar trouwden", vertelt zijn vrouw Sieuwmatie Baboelal, geboren op 13 maart 1939. "Ik was toen 16 jaar. Tien jaren later hadden wij zes kinderen, twee jongens en vier meisjes, Eddy, Santa, André, Ria, Mita en Chiquita. Intussen had mijn vader een pand voor ons gehuurd, waarin wij een boetiek opzetten. Die stond aan de R.P.Bharrostraat 54. Mijn vader, Chander, was een immigrant uit Brits-Indië; hij had één naam en was een welgesteld man. Mijn broer is de bekende Dhaniram Chander geweest. Mijn man en ik moesten toch heel klein beginnen. Ik was begonnen met het stikken van kleren. Mijn man gaf me de gelegenheid opleidingen bij mevrouw Plukker in Paramaribo te volgen.

Ik werd zelf lerares. Ik heb daarvoor aan de Groenteweg handmatig met hem ons rijstperceel beplant, om samen op te bouwen. Hij deed daarnaast zijn timmermanswerk. Vanaf het begin stonden zijn broers Djoegoel en Harris Baboelal hem bij. Prof raakte bekend en begon grote opdrachten te krijgen. De eerste keer dat hij een grote winst maakte, was bij de bouw van een sluis. Hij zette hiermee een gebouw voor zichzelf op. Hij verhuurde dat pand echter aan de Landbouwbank. Hij kocht met zijn spaargeld en huurpenningen later een perceel van mijn ouders aan de G.G.Maynardstraat, waar hij een drie verdiepingsgebouw zou opzetten. Hier kwam onze winkel voor bouwmaterialen. Hij hield zich bezig met de winkel. Hij ging zelf nooit naar de instanties, dat deed ik. Als er zaken geregeld moesten worden op kantoren zoals de belastingen, dan ging ik. Hij was een eenvoudige man.

Hij hield van dansen, de cricketsport en tv-kijken. Vooral bokswedstrijden volgde hij graag. Zijn lievelingsgerecht was bruine bonen met gezouten varkensstaart, pithel. Hij stuurde mij vaak naar het buitenland met vakantie. Vele landen in het Caraibisch gebied, Latijns-Amerika, Amerika, Azië en Europa heb ik bezocht. Alleen naar Engeland, Amerika en Brazilië vergezelde hij mij. Hij was heel lief en gaf me alles wat ik vroeg. Zijn laatste bouwwerk was het gebouw aan de G.G.Maynardstraat 29. Hij kreeg op 73 jarige leeftijd last van evenwichtsstoornissen. Op 22 oktober 2006 stierf hij, kort nadat hij in het ziekenhuis was opgenomen."

Meer dan 45 woningen en kantoorgebouwen

Prof Baboelal werd een begrip in de bouwwereld van het rijstdistrict. Dat bleef niet ongemerkt bij de architectenbureaus van Paramaribo. Naast de vele gebouwen die hij opzette, waren er natuurlijk de speciale opdrachten. Zoals het gebouw van de Hakrinbank, de kantoren van De Nationale Verzekeringsmaatschappij en Fatum en het kindertehuis Open Poort. Pof was zeer geliefd, hij straalde rust uit en kon nooit ‘nee’ zeggen als iemand om hulp en advies vroeg. Hijzelf was een harde werker, en zag mensen ook graag werken. Zijn oudste zoon, Eddy Naraindath Baboelal, was zijn lieveling.

Eddy vertelt over zijn vader: "Wij woonden aan de R.P. Bharosstraat 70. Twee broers van mijn vader bewoonden een huis, terwijl wij een eigen woning van vijf bij zes meter bewoonden. Mijn vader was toen timmerman. In de slappe tijd maakte hij grafkelders. Wij verhuisden in de jaren zestig naar de Groentenweg, waar hij voor een deel een huis bouwde. Wij bleven daar drie jaren. In de droge tijd was er geen water en in de regentijd was de weg zeer slecht. De kinderen konden dan moeilijk de school bereiken.

Het huis werd in drie delen afgebroken en opnieuw opgezet aan de R.P.Bharosstraat, waar wij eerst woonden. Toen kwam zijn eerste grote opdracht om een sluis en een sluiswachterswoning te Henar te bouwen. Voordat je de Henarbrug richting Nickerie oversteekt, is de sluis te zien. De opdrachten kwamen toen binnen. Hij bouwde het filiaal van de DSB en twee woningen te Wageningen. Het filiaal van de Hakrinbank te Nieuw-Nickerie bouwde hij in 1974. Hij stuurde mij naar Nederland voor studie, maar ik bleef er niet lang. Bij mijn terugkomst kocht hij een vrachtwagen. Wij begonnen volop te bouwen. De meeste huizen te Voorland Waterloo zijn door mijn vader opgezet. Meer dan 45 woningen en kantoren zijn door hem in Nieuw- Nickerie en de polders gebouwd.

Hij werkte samen met verschillende architectenbureaus, zoals Jankhipersad, Tjin A Djie en partners, Shing Mu Chong, Nooitmeer en Mac Nack. Waar het niet om nieuwbouw ging, moderniseerde hij. Zo werden toen de VCB-bank, de Surinaamsche Bank, de ABN-Bank voorzien van veiligheidsglas. Het nieuwe EBS- kantoorgebouw aan de West-Kanaalstraat is grotendeels door hem opgezet. Ook bouwde hij de funderingen voor de grote EBS- machines in de centrale aan de Clarapolder. Het grote winkelpand voor bouwmaterialen aan de G.G.Maynardstraat bouwde hij in 1980."

Prof hield van feesten en muziek. Hij groeide op tussen creolen en sprak in het begin nauwelijks hindostaans. "Dat leerde hij van mijn moeder," zegt Eddy. " Hij was een fan van Mukesh. In zijn jonge jaren ging hij op de bromfiets van Nickerie naar Paramaribo en van daaruit naar Pad van Wanica om in de Mukeshbar van muziek te genieten. Dat deed hij vaak met zijn vriend Kisoor Chander. Als er feest was bij de familie gingen wij met zijn achten op de Zündapbromfiets. Een op het stuur, een op de tank, mijn vader, dan mijn moeder met twee kleintjes op de schoot en ik op de achterlamp.

Mijn vader was een sociaal gevoelig mens. Al vroeg nam hij opa, meer bekend als Bull Bull en oma Kaboetrie meer bekend als Kapkamai in huis, om die te verzorgen. Hij is op 65 jarige leeftijd geïnitieerd door de geestelijke leider uit India, Swami Shivendra Puriji Maharaj die de titel droeg van Yati Chakravarti Awahan Peethadishwar Acharya Mahamandleshwar Shree 108. Mijn vader was een lieve vader."

Tien procent winst

Santa was de lievelingsdochter van Prof. "Hij was niet gierig, wat je vroeg kreeg je van hem. Hij is nooit boos op me geweest. In de winkel kregen wij soms wel een woordenwisseling. Als hij de dingen goedkoper wilde verkopen. Hij wees de klanten de inkoopbonnen en maakte zelden een winst van meer dan 10 procent. Hij besprak alles van de winkel met mij. Ik deed de inkoop en de administratie en Eddy bracht de ladingen. De winkel in Paramaribo aan de Henk Aaronstraat no. 125, mocht ik van hem beheren.

Prof Baboelal is er niet meer, maar zijn werken zullen Nickerie nog lang eraan herinneren dat het rijstdistrict ook een grote bouwmeester heeft gekend.

- K.R.Donk